Een dikke duim!

Toen Mathias donderdag van school kwam had hij een briefje voor me bij. Het bleek en uitnodiging voor de "merit assembly" op vrijdagnamidag. Hierop worden enkele leerlingen die ergens heel goed in waren afgelopen trimester gehuldigd. Het had blijkbaar iets te maken met zijn EAL (English als Additional Laguage). Klonk veelbelovend!

Als ik vrijdag 5 min voor tijd op school kwam stond Mathias, samen met een aantal andere jongens, al op het podium met een medaille rond zijn nek. Deze had hij verdiend omwille van goede prestaties in de Chess Club. Ik dacht dat dit het was, maar even later werd hij alweer naar voor geroepen voor het echte werk: een award voor beste leerling in zijn EAL class! Daar was ik wel echt trots op! En het was nog niet gedaan: nog wat later kreeg hij ook nog een certificaat voor 100% aanwezigheid en op tijd zijn op school. Van een geslaagd eerste trimester gesproken!

Vrijdag was ook nog rapportdag. Er zijn immers heel wat kinderen die nu reeds  op vakantie vertrekken of al vertrokken zijn om kerst in hun thuisland te vieren. Het rapport hier is een bundel van wel zes pagina's waarbij de kinderen op heel wat items gescoord worden met telkens een persoonlijke evaluatie per vak en dan ook nog eens globaal. Een hele boterham dus. x3, want ook kleuters krijgen een dergelijk rapport.
En ja, na het lezen van alle rapporten bekroop mij een gevoel van opluchting, voldoening en trots. Opluchting omdat dit een bevestiging is dat we er toch goed aan gedaan hebben onze kinderen in te delen in klassen volgens het Britse systeem waar de leeftijd op 1 sept telt en niet het geboortejaar zoals in België. Ook al betekende dit dat ze alledrie een leerjaar moesten overslaan.
Voldoening ook, want het was niet altijd gemakkelijk voor de kinderen - zeker in het begin. En er werd ook na school nog heel veel gewerkt!
En natuurlijk ook trots. Hoe kan dit anders als je leest hoe delightful en exemplary je zoon, hoe charming en hard working je ene dochter en hoe cheerful en active je andere dochter is.

Ze zeggen dat eigen lof stinkt, maar dat telt toch niet voor je kinderen hè?

Hoedanook, de kids gaan eerst nog genieten van 4 dagen "fun" op school, met een optreden woensdag en een class party op donderdag, en daarna van de kerstvakantie in het zwoele België!!

Russian Customer Service

Intussen is sneeuw al niet meer weg te denken uit ons dagelijkse leven. Het vervoermiddel waarmee we dagelijks naar school gaan is dan ook steevast De Slee. En ik ben gebombardeerd tot trekhond. Mijn conditie gaat er met rasse schreden op vooruit ;-)

Het bloggen is wat achtergebleven. Niet dat er niets te vertellen viel, maar ja, het leven van een expat vrouw kan soms ook behoorlijk druk zijn!
Sinds een goeie maand hebben Tom en ik besloten om ons op te splitsen voor onze russische lessen, omdat ik veel meer tijd heb en die ook nuttig wil gebruiken. Zo volg ik sinds enkele weken 4u russisch per week. Je zou denken dat ik intussen al een aardig mondje kan praten, maar dat valt tegen. Lilia, mijn lerares geeft mijn zelfvertrouwen regelmatig een boost door te zeggen dat ik echt wel talent en taalgevoel heb. Maar als ik dan in de winkel aangesproken wordt kan ik met moeite in het russisch zeggen dat ik geen russisch ken...

Gelukkig is er nog google translate! Zo kocht ik onlangs een beschimmeld pak enchillada's, en wou graag eens uittesten hoe het zit met dienst naverkoop in Rusland. En ja, het werkte perfect. Nadat eerst een half leger verkoopsters zich over mijn briefje had gebogen, en met het nodige afgrijnzen het pak enchillada's had bekeken, kwam er een vriendelijke(!) verkoopster met een nieuw pakje aangewandeld. Een punt voor Russische Customer Service (RCS) :-)

Ook bij Obi waar we onze kerstboom kochten konden we niet klagen. Nadat Tom een hele tijd had aangeschoven in een rij en bleek in de foute rij te staan, werd hij zowaar voorgenomen om de afgebroken voet (jaja, 't is een plastieken kerstboom) om te ruilen voor een nieuw exemplaar. Twee punten al voor RCS :-))

Tot we op een mooie vrijdagavond besloten om Tanuki Take Away te bestellen. Dominique en David zouden met de kids bij ons komen meegenieten van dit japanse eetfestijn. Bestellen kon via een gebruiksvriendelijk website. Mijn kennis van het russisch (+ een beetje google translate) waren voldoende om de bestelling te plaatsen. Na 20 min werd ik in behoorlijk engels opgebeld om de bestelling en levering - wel pas na 1,5 uur zeiden ze, maar ok, met een lange aperitief kunnen we wel leven - te bevestigen. Na 2 uur begonnen we toch wel wat honger te krijgen. Als we probeerden contact op te nemen om te vragen waar onze bestelling bleef, was er ineens niemand die nog engels kon aan de andere kant van de lijn. Ik besloot in verdere afwachting toch al een diepvriespizza op te warmen voor de kids. En enige tijd later ook nog enkele exemplaren voor ons...
Onze bezoekers vertrokken huiswaarts. En toen, ruim 3 uur na bestelling, stond de Tanuki boy voor onze deur! Ik wou alleen nog de bestelling aannemen mits een commerciële korting. De Tanuki boy zei droogjes dat ze dat niet kenden in Russia, waarna hij zich omdraaide en met onze bestelling weer vertrok. Ik werd later op de avond nog opgebeld met de vraag waarom ik mijn bestelling geweigerd had, waarop ik bijna ontplofte! Het meisje aan de telefoon bevestigde dat een commerciële korting in Russia niet bestaat. Ze stelde wel nog "een gratis dessertje bij volgende bestelling" voor. Waarop ik even droogjes heb gerepliceerd dat er wat mij betreft geen volgende bestelling meer zou zijn.
- 10 punten voor RCS :-(((  My worst customer service experience ever!

Let it snow!

Precies een week geleden is het hier beginnen sneeuwen. Echt sneeuwen. Naar het schijnt was de hoeveelheid sneeuw die vorige donderdag viel zelfs naar moscowse normen enorm. De kinderen krijgen er maar niet genoeg van (maar dat zal ongetwijfeld nog wel komen...). Hierbij enkele sfeerbeelden. De Moscowse sneeuw haalde zelfs de krant in België: zie de hele mooie fotoreportage uit De Standaard: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121129_100&pid=2120277

Uitgerekend donderdag had ik voorzien om samen met 2 andere dames uit Rosinka met de auto naar Khimki te rijden voor onze sintinkopen. Ik vreesde al voor monsterfiles, maar wonder boven wonder bleven die - op onze route althans - uit. Het leek zelfs alsof veel mensen de baan niet waren opgegaan omwille van de sneeuw. Zoveel te beter voor ons. De shopping zelf was een echte veldslag. Dit is het resultaat, wanneer 3 moeders samen op stap gaan om sintcadeautjes te kopen voor hun kroost...

Het saldo op ons rekening was een stuk kleiner (ja, ook speelgoed kost hier makkelijk een kwart meer dan in België), maar de voldoening bij het zien van onze tevreden kindjes des te groter! Aangezien wijzelf za-avond naar een Hawaï verjaardagsparty gingen, hadden de kindjes samen met de babysit hun laarsjes klaargezet. Uitslapen zat er voor ons niet in, toen de kids na het wakker worden picknicken gespot hadden op de trap. De vreugde en opluchting waren groot als ze merkten dat de Sint toch ook de weg naar Moscow had gevonden.

's Namiddags had ik ons ingeschreven voor een Sintfeestje van de Nederlandse Club in Moscow, waarop een (ttz "de") echte Sint aanwezig zou zijn. We hadden ook op voorhand wat informatie over de kinderen moeten doormailen die dan in het grote boek van Sinterklaas werd opgenomen. De Sint kwam zodanig overtuigend over dat Mathias er zowaar bijna terug ging in geloven!
Als kers op de taart konden we 's avonds via skype ook nog zien dat de Sint in Bornem bij meme en pepe hen ook niet vergeten was!
Ook al kennen ze Sinterklaas niet in Rusland, voor onze kinderen was het een hoogdag zoals het ook in België zou geweest zijn.

En intussen blijft het hier vriezen en sneeuwen. Vandaag is het superzonnig, maar temp niet hoger dan -4°C. Ik ben in skivakantie-mood :-)

Haha huiswerk

Ook al is huiswerk in dit huis "serious business", toch gebeurt het al eens dat ik een binnenpretje krijg als ik met mijn kinderen rond de tafel huiswerk zit te maken.
De gemoederen en bijhorende frustaties kunnen al eens hoog oplopen - vooral dan bij Mathias - als ik weeral eens iets moet opzoeken op internet omdat mijn engels ontoereikend is. En als hij dan uitspraken doet als: "is er eigenlijk IEMAND in dit huis hier én nu die tegoei engels kent???" dan kan ik mij toch echt niet meer inhouden.

Lotte zien huiswerk maken is soms ook echt hilarisch. Ik hoop dat miss Furniss (haar juf) deze post niet te zien krijgt ;-)

En Sarah, die heeft u al in alle mogelijke posities boven haar huiswerk zien zitten, hangen, liggen in een eerdere post, maar haar mimiek blijft echt de moeite. Ook wordt haar creatieve toets in het huiswerk niet altijd geapprecieerd...

After all homework IS serious business @ BIS. En om dat te onderlijnen kregen wij als ouders nog een contractje voorgeschoteld waarbij we ons engageren om onze kinderen te helpen hun "learning targets" te bereiken.

Chicken Pox

Lotte heeft windpokken. En voor de eerste keer in mijn leven veroorzaakte dit geen stress en kopzorgen over hoe ASAP opvang georganiseerd te krijgen, of werkafspraken af te zeggen. Al moet ik toegeven dat professionele opvang voor zieke kinderen een pak makkelijker te regelen was sinds ik de CM inruilde voor een onafhankelijk ziekenfonds... Maar nee, deze keer stelde zich geen van deze problemen. De enige afspraak die ik moest annuleren was een lunch op woensdag met "les filles francophones", zoals alleen de franstaligen zichzelf zo elegant kunnen omschrijven. Voor mij vooral een gezellige middag en een opportuniteit om ook mijn frans te onderhouden/ op te krieken.

Lotte zelf heeft er niet al te veel last van. Het aantal vlekken valt nog mee, en tegen de jeuk kreeg ze een siroop voorgeschreven. Wel zijn ze hier erg streng naar besmetting toe, en mag ze pas terug naar school nadat de vlekjes uitgedroogd zijn (= zoals bij ons) én met een attest van de dokter (= Rosinka/expat commercie, als je weet dat een "extended medical examination"- een gewone consultatie dus - hier 200 euro kost).

Lotte met hier en daar wat windpokken

In tegenstelling tot mij en Lotte hadden Mathias en Sarah wel een erg drukke werkweek. Behalve de berg huiswerk die ze wekelijks meekrijgen, kwam daar deze week nog een "science home project" bovenop, omdat het "science week" is. Ze moesten dus iets wetenschappelijks thuis doen of maken, daar een poster over maken en dit alles op vrijdag meenemen naar school. Mathias wist direct wat hij wou doen toen hij las dat je iets met afval mocht maken. Hij had al eens op school in België een portefeuille gemaakt van tetrabrik, dus dat zou het worden (met dank aan juf Natasja voor het stappenplan!)  En voor Sarah koos ik een niet al te ingewikkeld keukenexperiment: onzichtbare inkt (citroensap bijv) zichtbaar maken (door opwarming). Er werd druk geknutseld, geschreven en geëxperimenteerd, en dit was het resultaat:

Science home projects

Matryoshka's

Deze blog mag al eens educatief zijn. Zeker als het over Russische cultuur gaat. Zo leerde ik vorige week tijdens een cursus "life in Russia" over de alom bekende Russische Matryoshka's.
De Russen hebben reeds een lange traditie in het maken van houten speeltjes voor kinderen (sinds de 14e eeuw). De beschilderde Matryoshka echter werd pas voor het eerst gemaakt in 1890 in Sergei Possad. Het was ook bedoeld als speeltje, en de maker had zich voor het beschilderen laten inspireren door een meisje dat hij op het platteland was tegengekomen. Ze droeg op dat moment een kip onder haar arm, zo ook de eerste Matryoshka en nu nog de meeste poppen uit Sergei Possad. Haar naam was Matrona, een traditionele Russische naam. De maker besloot zijn poppetje naar haar te noemen met een verkleinnaampje. Voor de kleinere popjes vroeg hij haar broers en zussen om model te staan.
De Matryoshka's werden voor het eerst aan de wereld getoond tijdens de wereldtentoonstelling in Parijs in 1900. Ze vielen daar zodanig in de smaak, dat al snel op grote schaal poppen moesten worden gemaakt om aan de internationale vraag te kunnen voldoen. Een nieuwe hype en symbool voor Rusland was geboren!
Afhankelijk van de plaats waar ze gemaakt worden, vertonen ze andere karakteristieken. Zo hebben de poppen uit Sergei Possad meestal nog steeds traditioneel russische kledij aan van op het platteland, en hebben ze handen geschilderd, terwijl de poppen uit Simonjov meestal een bloem op de schort hebben en een roze-paars kleed.

Tijdens onze les had onze lerares Tatjana meegebracht, een echte Russische babushka die zelf Matryoshka's tekent en dan schildert. Ze deed dit voor tijdens de les. Echt indrukwekkend hoe ze op een goed uur tijd vanuit niks, en met beperkte middelen, een prachtig poppetje schilderde.

 "The making of":

 En natuurlijk kon er ook gekocht worden. Over het algemeen zijn de bestellingen van de Rosinka-dames zodanig de moeite dat Tatjana altijd onmiddellijk haar agenda leegmaakt als ze naar hier kan komen!

Zelf ben ik niet zo'n souvenir mens, dus heb ik deze kelk aan mij laten voorbijgaan. Allé, voorlopig toch. Dit is immers toch niet zomaar een reisje naar Rusland... Dus een souvenir heeft nu wel echt betekenis... Misschien doe ik toch ook nog een klein bestellingske...???

Leuk marketing ideetje!

Moscow nightlife

Vogue Café stond al een tijdje op mijn wishlist van te bezoeken resto's, en zaterdagavond kwam het er dan van. Dit restaurant staat bekend als een van de hippere plaatsen in Moscow, ligt super centraal - naast de Zum (luxe shopping galerij), in het kloppend hart van uitgaand Moscow.
Parkeren in Moscow is iets speciaals. Tot voor kort was het heel normaal om je gelijk waar in de stad, gewoon op de plaats van bestemming vlak voor de deur, op de stoep, in het park, voor het theater of desnoods op het zebrapad, te parkeren. Dit gaf een ietwat chaotische indruk. Sinds 1 november is echter in een buurt in het centrum betalend parkeren ingevoerd bij wijze van proefproject. De voetpaden zijn afgezet met linten zodat je je auto daar niet meer op kwijt kunt. Aangezien ook Vogue Café zich in deze buurt bevindt, vreesden we moeilijk parkeerplaats te vinden. Onze vrees bleek echter volledig onterecht... Dominique - onze bob van de avond - parkeerde zich vlotjes op z'n Moscows op zo'n 5 minuutjes wandelen van onze plaats van bestemming.

Het Vogue Café voldeed aan de verwachtingen. Het interieur was trendy, het personeel en de gasten ook, het eten was lekker en betaalbaar, behalve dan de wijn natuurlijk. Al bij al een zeer geslaagd adresje. Om het op z'n "komen eten's" te zeggen: van mij krijgen ze een welverdiende 8,5/10.

Nu we dan toch in de buurt waren konden we toch niet zomaar alle bars voorbijgaan. Bar 1 stapten we vlot naar binnen, en al even vlot weer naar buiten, want het was niet de bar die we in gedachten hadden. Bar 2 was wel wat we wilden: een bar à la Coyote Ugly, inclusief Russian ladies op de toog. Echter hier moesten we aanschuiven in een rij(tje) om binnen te mogen wat we niet zagen zitten. Bar 3 dan maar, ook met Russian lady, en na controle van onze passen (zooo jong zie ik er nu toch ook weer niet uit?? ;-)) en handtassen mochten we binnen. Van binnen was het niet zo anders dan een danscafe in België, behalve dan de danseres op de toog, en het feit dat de bodyguard voor de deur ervoor zorgde dat er wel degelijk plaats was om te dansen indien gewenst. Ook was daar geen cola te verkrijgen, dus was ik verplicht om dan maar voor mochito te gaan...
Njammie!!

Deze morgen was het pijnlijk. Vooral toen we om 10AM op het basketbalterrein stonden met het hele gezin, gelaarsd en gespoord, en ik toen tot de vaststelling kwam dat deze week de basket pas om 11h30 begon s-]

Mega

Op deze druilerige donderdag geen beter plan dan een Shoppingcenter op te gaan zoeken. Dominique beschikte over de auto dus daar moest nuttig gebruik van gemaakt worden! Met 3 vrouwen en 1 baby trokken we richting Mega. Het verkeer was ons gunstig gezind - naar Moscowse normen althans, dus konden we onze - helaas beperkte - tijd maximaal benutten. Na vruchtbare stops in Starbucks (first things first), H&M, Zara en enkele minder bekende winkels was Cezanne haar pijpje helemaal uit. Bovendien moesten we ervoor zorgen dat we op tijd terug waren voor school. De terugweg verliep zo mogelijk nog sneller. Shoppinguitstap was dus meer dan geslaagd!

Na school kwam een vriendinnetje van Lotte spelen. Dit was haar eerste "playdate" hier en ze vond het geweldig!

Intussen moesten Mathias en Sarah nog een pak huiswerk maken, en de laatste loodjes wogen inderdaad zwaar... :-(
Ook ik had het daarna even gehad met huiswerk, wat maakt dat ik morgenvroeg - voor mijn Russische les - nog mijn eigen huiswerk zal moeten maken. Maar ach, last minute pressure werkt bij mij nog steeds het best!

Another weekend in Moscow

Het weekend werd deze keer niet ingeluid in het Rosinka restaurant, maar bij David en Dominique thuis met sushi - home delivery. Gek genoeg heb ik sinds we in Moskou wonen al meer sushi gegeten dan in de voorbije jaren in België. Sushi spreekt me dan ook veel meer aan dan een Russische Borsjtsj (rode bietensoep) of Chaslik (soort brochette)... Zal ik zeker nog wel eens proberen, op een ander keertje.

Zoals reeds eerder vermeld zit het voetbalseizoen van Mathias er reeds op, en is nu ingeruild voor basketbal. Voordelen die ik zie zijn: het gebeurt een pak dichter bij huis dan de voetbal, is indoor, en start een uur later :-) Mathias vindt het cool om weer eens een nieuwe sport te leren kennen.

tentoonstelling van matrouschka dolls

met zicht op de hoogste toren van Europa

Behalve wat shopping in alweer een andere mega shopping mall (Affimal deze keer), stond er op zaterdag niet veel speciaals meer op het programma. Het shopping center zelf was wel de moeite!

 Zondag begon op 't gemakske: versgeperst fruitsapje, zachtgekookt eitje, ... Verse pistolets zijn nog niet tot hier doorgedrongen, maar zelf afgebakken diepvriescroissants zijn ook lekker!

Daarna vonden we het hoog tijd om nog eens iets te bezoeken. Onze keuze viel op het Tolstoi huis, interessant voor ons, en ook nog leuk voor de kids want het huis was min of meer onaangeroerd gebleven sinds zijn verblijf daar met vrouw en 9 (overlevende van de 13) kinderen! Ook al streefde hij zelf soberheid na, zijn huis was niet bepaald een armetierig optrekje. Dit was dan ook naar het schijnt een bron van ruzie en discussie tussen hem en zijn vrouw...
Na Russische cultuur voor de geest tijd voor wat Amerikaanse cultuur voor het lijf, in Starbucks :-p  Je vindt het hier allemaal in Moscow!

Tolstoi huis

met een toffe tuin!

En zo waren we klaar voor een nieuwe week werk (Tom)/ school (de kids)/ expatwifelife (me)... :-)

En dan zou ik nog bijna vergeten vermelden dat Sarah vrijdag "star of the week" werd! We moesten wel wachten tot de maandag op het bewijs - de sticker - die ze met veel trots droeg!