weekendje Yaroslavl

Iedereen die al eens een voet in Rusland heeft gezet, heeft -wellicht onbewust- al een glimp opgevangen van Yaroslavl. Op het 1000 roebel biljet staat nl de Johannes de Doper kerk en het standbeeld van Yaroslav de Wijze die de stad 1014 jaar geleden heeft gesticht. Volgens de legende nadat hij een beer had gedood die door de lokale bevolking op hem af was gestuurd om hem af te schrikken. Sindsdien prijkt de beer op het wapenschild van de stad :)

Yaroslav had deze plek niet toevallig uitgekozen om een stad op te richten, maar zag toen al het commerciële potentieel door zijn ligging aan de samenvloeiing van 2 rivieren. Bovendien is Yaroslavl sinds enkele jaren Unesco werelderfgoed geworden, en is het één van de steden van de zogenaamde 'Gouden Ring' van Rusland (waar we eerder al Sergiev Possad en Suzdal van aandeden).

Reden genoeg dus om eens zo'n 300 km om te rijden een Yaroslavl een bezoekje te brengen.

We spraken ineens ook af met 2 andere Vlaamse gezinnen, waarvan één in Smolensk woont, wat op meer dan 600 km van Yaroslavl ligt! Zo zie je maar dat afstanden hier niet zijn wat ze in België zijn, en we al eens wat verder moeten rijden willen we iets buiten Moskou zien.

Na een rit van ruim 4 uur kwamen we toe aan het hotel. Maar o wee, ze wilden ons niet inchecken omdat we de paspoorten van de kinderen niet bij hadden. We zochten tevergeefs tussen onze foto's, op onze dropbox, in onze mails naar een copie. We probeerden de dame aan de balie op allerlei manieren te overtuigen; smekend: "we hebben er juist 5 uur auto opzitten met de kinderen", spottend: "ok, dan check je maar de volwassenen in en leggen we de kinderen in de auto", gefrustreerd: "doe niet zo moeilijk en check ons gewoon in", constructief: "we zullen achteraf copies doorsturen"... Niets hielp. Uiteindelijk hebben we het property management van Rosinka de paspoorten uit ons huis laten halen en laten doorscannen. Goede service moet ik wel zeggen!

Eindelijk konden we aan onze 'citytrip' beginnen. Het weer was erg grijs, spijtig voor de foto's, maar de stad viel erg mee.

Een overzicht: 

Cathedral of the Dormition op de achtergrond

Mathias aan de Assumption Cathedral

Sarah in het Monastery of the Transfiguration

Binnen in de Cathedral of the Dormition

alle kids op de Kotorosl Embankment

Na alle incheck-perikelen in het hotel moesten we 's avonds ook nog eens van kamer veranderen omdat ik de deur geforceerd had (dit zegt meer over de kwaliteit van de gebruikte materialen dan over mijn spierkracht!!).

Van Yaroslavl zal ik mij zeker en vast het hotel herinneren(!!), maar toch ook het typisch russische karakter, de vele mooie koepeltjes in alle kleuren en vormen, de kakafonie aan scheefgezakte datcha's die we onderweg voorbijreden, de mensen die langs de baan hun eigen oogst (ajuinen en pompoenen) en ingelegde groenten zitten te verkopen in de regen, en natuurlijk ook het leuke gezelschap en de ambiance die je krijgt als je met 6 Vlamingen en 9 kinderen op stap bent!

Birthday bezoek

Naar aloude gewoonte (nu al voor het 4e jaar) kwamen moeke en vake naar Moscow om hier onze verjaardagen te vieren.

Ik had het lijstje met mee te brengen goederen uit België opzettelijk kort gehouden (dacht ik), maar moeke had een paar 'extraatjes' mee zoals anderhalve kilo rosbief, 4kg witloof en een assortiment aan kazen, zodat de berg eten die uit hun valiezen kwam niet te overzien was!

Het was weer een superweek met opnieuw heel wat memorabele momenten!

Vooreerst hebben we natuurlijk gedaan waarvoor ze naar hier kwamen: getoast op de verjaardagen, veel getoast! Thuis gezellig met de kids, op restaurant, in de O2 bar - een rooftop met zicht op het Rode Plein, in de Gum en in het kleine Bolshoi theater tijdens de pauze van La Bohème!

We hebben die week ook bijzonder lekker gegeten! De combinatie van een goede kok in huis én uitstekende ingrediënten maakten dat we overheerlijke rosbief met witloof aten - een primeur bij ons thuis in Moskou. We smulden van witloof-in-ham rolletjes met de beste kaassaus. En we genieten nu nog na van de laatst overblijvende pralines van The Chocolate Line..

Heel memorabel en typisch Russisch, was toen we op zondag na een dik uur met z'n 7-en in de auto aankwamen aan het cultureel centrum, en toen te horen kregen dat de lampen van de tentoonstelling die we wilden zien juist gesprongen waren en ze niet wisten wanneer ze gemaakt zouden zijn. We hadden natuurlijk geen zin om onverrichter zake terug in de auto te kruipen dus vroeg ik -hoopvol- aan de kassa als de andere tentoonstelling die uithing en er niet bijzonder aantrekkelijk uitzag, de moeite was. Het meisje aan de kassa antwoordde overtuigd: niejet!
Ik besloot toch maar tickets te kopen. Het bleek te gaan over kunstenaars die het nog niet hadden gemaakt - en bij nader inzien het wellicht ook nooit zullen maken. Maar we hadden toch weer stof om over na te denken en te lachen!

We maakten ook een hele leuke taxirit met een "illegale" taxi (is hier heel normaal). De combinatie van een zeer communicatieve chauffeur en moeke maakten dat ik meer Russische sprak dan ooit tevoren. De man was bijzonder onder de indruk van het feit dat moeke en vake al zo lang getrouwd waren. Wel vond hij het jammer voor vake dat hij alleen maar 2 dochters had en geen zoon. Cultural differences...

Iets minder memorabel was het weer, maar ja, daarvoor kom je natuurlijk ook niet in oktober naar Moskou. De eerste dag(en) was het schrikwekkend koud (toch als je van België komt), sneeuw inclusief, maar tegen dat we op moeke haar verjaardag naar het Rode Plein gingen, zagen ze de Basiliuskathedraal voor het eerst onder een blauwe lucht en met zon!

Misschien was dit wel het laatste bezoekje van moeke en vake aan ons in Moskou... het was er in ieder geval eentje vol goede herinneringen!