weekendje Yaroslavl

Iedereen die al eens een voet in Rusland heeft gezet, heeft -wellicht onbewust- al een glimp opgevangen van Yaroslavl. Op het 1000 roebel biljet staat nl de Johannes de Doper kerk en het standbeeld van Yaroslav de Wijze die de stad 1014 jaar geleden heeft gesticht. Volgens de legende nadat hij een beer had gedood die door de lokale bevolking op hem af was gestuurd om hem af te schrikken. Sindsdien prijkt de beer op het wapenschild van de stad :)

Yaroslav had deze plek niet toevallig uitgekozen om een stad op te richten, maar zag toen al het commerciële potentieel door zijn ligging aan de samenvloeiing van 2 rivieren. Bovendien is Yaroslavl sinds enkele jaren Unesco werelderfgoed geworden, en is het één van de steden van de zogenaamde 'Gouden Ring' van Rusland (waar we eerder al Sergiev Possad en Suzdal van aandeden).

Reden genoeg dus om eens zo'n 300 km om te rijden een Yaroslavl een bezoekje te brengen.

We spraken ineens ook af met 2 andere Vlaamse gezinnen, waarvan één in Smolensk woont, wat op meer dan 600 km van Yaroslavl ligt! Zo zie je maar dat afstanden hier niet zijn wat ze in België zijn, en we al eens wat verder moeten rijden willen we iets buiten Moskou zien.

Na een rit van ruim 4 uur kwamen we toe aan het hotel. Maar o wee, ze wilden ons niet inchecken omdat we de paspoorten van de kinderen niet bij hadden. We zochten tevergeefs tussen onze foto's, op onze dropbox, in onze mails naar een copie. We probeerden de dame aan de balie op allerlei manieren te overtuigen; smekend: "we hebben er juist 5 uur auto opzitten met de kinderen", spottend: "ok, dan check je maar de volwassenen in en leggen we de kinderen in de auto", gefrustreerd: "doe niet zo moeilijk en check ons gewoon in", constructief: "we zullen achteraf copies doorsturen"... Niets hielp. Uiteindelijk hebben we het property management van Rosinka de paspoorten uit ons huis laten halen en laten doorscannen. Goede service moet ik wel zeggen!

Eindelijk konden we aan onze 'citytrip' beginnen. Het weer was erg grijs, spijtig voor de foto's, maar de stad viel erg mee.

Een overzicht: 

Cathedral of the Dormition op de achtergrond

Mathias aan de Assumption Cathedral

Sarah in het Monastery of the Transfiguration

Binnen in de Cathedral of the Dormition

alle kids op de Kotorosl Embankment

Na alle incheck-perikelen in het hotel moesten we 's avonds ook nog eens van kamer veranderen omdat ik de deur geforceerd had (dit zegt meer over de kwaliteit van de gebruikte materialen dan over mijn spierkracht!!).

Van Yaroslavl zal ik mij zeker en vast het hotel herinneren(!!), maar toch ook het typisch russische karakter, de vele mooie koepeltjes in alle kleuren en vormen, de kakafonie aan scheefgezakte datcha's die we onderweg voorbijreden, de mensen die langs de baan hun eigen oogst (ajuinen en pompoenen) en ingelegde groenten zitten te verkopen in de regen, en natuurlijk ook het leuke gezelschap en de ambiance die je krijgt als je met 6 Vlamingen en 9 kinderen op stap bent!

Birthday bezoek

Naar aloude gewoonte (nu al voor het 4e jaar) kwamen moeke en vake naar Moscow om hier onze verjaardagen te vieren.

Ik had het lijstje met mee te brengen goederen uit België opzettelijk kort gehouden (dacht ik), maar moeke had een paar 'extraatjes' mee zoals anderhalve kilo rosbief, 4kg witloof en een assortiment aan kazen, zodat de berg eten die uit hun valiezen kwam niet te overzien was!

Het was weer een superweek met opnieuw heel wat memorabele momenten!

Vooreerst hebben we natuurlijk gedaan waarvoor ze naar hier kwamen: getoast op de verjaardagen, veel getoast! Thuis gezellig met de kids, op restaurant, in de O2 bar - een rooftop met zicht op het Rode Plein, in de Gum en in het kleine Bolshoi theater tijdens de pauze van La Bohème!

We hebben die week ook bijzonder lekker gegeten! De combinatie van een goede kok in huis én uitstekende ingrediënten maakten dat we overheerlijke rosbief met witloof aten - een primeur bij ons thuis in Moskou. We smulden van witloof-in-ham rolletjes met de beste kaassaus. En we genieten nu nog na van de laatst overblijvende pralines van The Chocolate Line..

Heel memorabel en typisch Russisch, was toen we op zondag na een dik uur met z'n 7-en in de auto aankwamen aan het cultureel centrum, en toen te horen kregen dat de lampen van de tentoonstelling die we wilden zien juist gesprongen waren en ze niet wisten wanneer ze gemaakt zouden zijn. We hadden natuurlijk geen zin om onverrichter zake terug in de auto te kruipen dus vroeg ik -hoopvol- aan de kassa als de andere tentoonstelling die uithing en er niet bijzonder aantrekkelijk uitzag, de moeite was. Het meisje aan de kassa antwoordde overtuigd: niejet!
Ik besloot toch maar tickets te kopen. Het bleek te gaan over kunstenaars die het nog niet hadden gemaakt - en bij nader inzien het wellicht ook nooit zullen maken. Maar we hadden toch weer stof om over na te denken en te lachen!

We maakten ook een hele leuke taxirit met een "illegale" taxi (is hier heel normaal). De combinatie van een zeer communicatieve chauffeur en moeke maakten dat ik meer Russische sprak dan ooit tevoren. De man was bijzonder onder de indruk van het feit dat moeke en vake al zo lang getrouwd waren. Wel vond hij het jammer voor vake dat hij alleen maar 2 dochters had en geen zoon. Cultural differences...

Iets minder memorabel was het weer, maar ja, daarvoor kom je natuurlijk ook niet in oktober naar Moskou. De eerste dag(en) was het schrikwekkend koud (toch als je van België komt), sneeuw inclusief, maar tegen dat we op moeke haar verjaardag naar het Rode Plein gingen, zagen ze de Basiliuskathedraal voor het eerst onder een blauwe lucht en met zon!

Misschien was dit wel het laatste bezoekje van moeke en vake aan ons in Moskou... het was er in ieder geval eentje vol goede herinneringen!

Nostalgie

Ik weet het, het is lange tijd erg stil geweest op mijn blog. Maar een nieuw schooljaar, een nieuw begin!

En laat ik dan maar ineens beginnen met een nostalgische blik op de voorbije vakantie. Die begon in België waar we thuiskwamen tijdens de warmste nacht ooit gemeten door het KMI. Daarmee was de toon gezet en we genoten zowat ons hele verblijf van mooi weer - op een weekendje aan zee na :(
Het was weer leuk om vrienden en familie terug te zien, maar helaas ook weer te kort om met iedereen genoeg te kunnen afspreken...

Als we dan al eens in België zijn, en bereidwillige grootouders ter beschikking hebben die op ons kinderen willen passen, dan moeten we natuurlijk ook eens zonder kinderen op stap! 17 jaar na onze huwelijksreis keerden we terug naar de stad van de liefde, het licht, en nog zoveel meer... Parijs was de max!!!

Na enkele weekjes België was het voor Tom tijd om nog wat te werken, en voor de kinderen eigenlijk ook, t.t.z.: Nederlands bijspijkeren, de tafels inprenten (Sarah), vakantiekalenders maken etc. En daarna natuurlijk ook wat te ontspannen, aan Rosinka beach, of in Moscow city :)

En last but nog least, als de zomer zich hier half augustus begint over te geven aan de herfst, hadden wij nog een laatste beetje vakantie gepland aan de Turkse Riviera. Ons vitamine D peil werd helemaal opgekrikt en zo keerden we lekker relaxed en bruin terug just in time voor de start van de Moscow Youth Soccer League en de School!

Nieuw schooljaar!

Zo'n 3 jaar geleden verhuisden we naar Moskou. Het 2+1jaren contract werd met nog een jaartje verlengd en zo zijn de kinderen gisteren aan hun 4e jaar internationale school in Rosinka begonnen! 

Toch een beetje bijzonder voor Mathias: door een andere indeling in het Britse systeem zitten onze kinderen hier een jaar hoger dan in België, wat maakt dat hij nu aan 'secondary school' begonnen is. Wat hij er vooral geweldig aan vindt is een ietwat ander uniform en heel veel verschillende leerkrachten. Verder verandert er weinig: dezelfde school, dezelfde klas maar dan kleiner (veel expats zijn afgelopen zomer vertrokken, en slechts weinig nieuwe zijn gekomen), dezelfde routines.

Voor Sarah en Lotte een jaartje meer van hetzelfde, maar dat weerhield Sarah er niet van de dag en nacht voordien last te hebben van stress-buikpijn en enge dromen.

De eerste schooldag was alvast een succes! 's Avonds aan tafel deed iedereen zéér uitgebreid en gedetailleerd verslag van de eerste dag. Nu weet ik zelfs dat de lievelingskleur is van Lotte haar meester blauw is, wat Sarah haar plaats is op het tapijt, en wat en wanneer Mathias allemaal gegeten heeft (maar weet ik niet wanneer de kinderen sport hebben en dus het sportuniform aan moeten).

Het was voor mij ook een blij weerzien van mama's aan de schoolpoort, maar toch ook een beetje een missen van vele "oude bekenden" die verhuisd zijn afgelopen zomer ;(

grensverleggend Moskou

Het was nog ietsje pietsje vroeg voor echt mooi weer, maar  alle sneeuw was (net) gesmolten, het kwik ging al richting 15 graden, en daar mochten we onze eerste bezoekers van dit jaar verwelkomen: tante Tine en tante Lutje waren de dapperen die zich aan een citytrip Moscow waagden.

Ze kwamen tijdens de aanloop naar het grote 9 mei feest, wat maakte dat ze de stad op z'n mooist te zien kregen: overal vlaggen, gekuiste straten, geschilderde hekkens etc. Ook betekende dit dat het Rode Plein volledig afgezet was, maar we konden wel een glimp opvangen van de repetities van dansgroepen en ook zagen we af en toe helicopters en vliegtuigen in "parade" overvliegen. 

Ook het weer zorgde voor verrassingen: van frisjes maar zonnig over stortregen tot ontbijt op het terras! Maar het meest bijzonder was toch: 4 dagen Moscow zonder file aangezien veel mensen de stad uittrokken tijdens het lange weekend!

Omdat we het telkens moeilijk vinden om te kiezen tussen Sixty en White Rabbit, besloten we met de tantes beide resto's aan te doen. Sixty voor dinner op zaterdagavond, White Rabbit voor lunch op maandag. En ook deze keer ontgoochelden ze niet: fantastisch uitzicht, lekker eten en drinken en knap interieur = garantie voor geslaagde avondjes/middagjes uit!

We toonden onze bezoekers natuurlijk graag "onze" stad, maar leerden ook zelf nog iets bij van tante Tine die Moscow eerder al aandeed met een gids, en ons oa het kerkje toonde waar naar het schijnt Poetin wel eens naar de mis gaat.

Verder waren ze onder de indruk van de eindeloze (vaak lelijke) flatgebouwen die het straatbeeld markeren en miljoenen Moscovieten huisvesten.

De tantes braken hier al hun records inzake 'stappen tellen', met pijnlijke voeten tot gevolg! Ook op andere vlakken werden grenzen verlegd: zo overtuigde Tom hen om te gaan eten in de nieuwe hype  inzake fastfood: Shake Shack - het moet niet altijd Sixty of White Rabbit zijn ;)

En wellicht speelden ze in lange tijd niet meer zoveel gezelschapsspelletjes als hier met onze kids!

Qua alcoholverbruik slaagden we er vreemd genoeg niet in - ondanks geregelde aperitiefjes, wijntjes en vodka-shots - grenzen te verleggen...;)

Victory Day: 70 jaar!

Geen enkel land verloor zoveel mensen tijdens WOII als Rusland (toen nog de Sovjet-Unie). Wel 25 miljoen of bijna 15% van zijn toenmalige bevolking. Daarom wordt op 9 mei hier ieder jaar opnieuw het einde van de oorlog grondig herdacht.
Dit jaar beloofde de herdenking nog extravaganter te worden dan de voorbije 69 jaar. Vooral de vliegtuigen zouden veel talrijker zijn (wel 140 jets!), dus kozen we een plaatsje uit waar we die het best zouden zien, vlakbij het Kremlin. We hoopten ook nog wat van de troepen te kunnen aanschouwen, maar helaas bleek dit alweer voorbehouden voor Poetin en zijn genodigden op de tribune op het Rode Plein.
Jammer voor diegenen die wel werden uitgenodigd maar hun kat stuurden, want dat moet indrukwekkend zijn!

Gans Moskou is op deze dag in feeststemming. Ook al zijn wij helemaal niet vertrouwd met oorlogsherdenkingen en ligt het leger ons niet nauw aan het hart, het is moeilijk om niet te delen in de overwinningsstemming die hier op 9 mei heerst. Overal wapperen russische vlaggen, jong en oud lopen met bruinoranje gestreepte lintjes rond, her en der kan je legeraccessoires kopen, en de hele stad hangt vol vlaggetjes en affiches ter herdenking van WOII.
En dit alles -zoals elk jaar- onder een staalblauwe lucht. Dit niet geheel toevallig, maar wel het gevolg van het elimineren van alle wolken boven Moskou in de dagen voorafgaand aan deze feestdag.
Kosten noch moeite worden gespaard om van deze dag een feest te maken.

Na het aanschouwen van de parade waren we uitgenodigd door een collega van Tom die in het centrum woont en zorgde voor drankjes en overheerlijke taartjes én zelfgemaakte pannenkoeken voor 10 kids!




Bij het naar huis rijden waren we nog eens getuige van de hele resem tanks die voor ons de stad uitreden. Dit betekende een oponthoud van toch wel anderhalf uur, maar in de zon, in feeststemming en met nog een bbq tegoed in Rosinka kon ons dat weinig schelen.

Reünie in Abu Dhabi

Er was er een jarig, hoera, hoera!! Jawel, vake had een bijzondere verjaardag te vieren en voor deze gelegenheid nodigde hij het hele gezin met kinderen en kleinkinderen uit voor een reunie in... Abu Dhabi! Er zijn minder leuke bestemmingen om een familiebijeenkomst te houden moet ik zeggen.

Abu Dhabi is één van de zeven emiraten die samen de Verenigde Arabische Emiraten vormen. Tot zo'n 60 jaar geleden was het een onontgonnen woestijngebied waar mensen leefden van het fokken van kamelen en het parelvissen. Pas in 1958 werd er aardolie gevonden en sjeik Zayed heeft deze vondst onmiddellijk gebruikt voor het moderniseren van het land. Met als resultaat een kunstmatig moderne stad, alles mooi, nieuw en proper, en enkele opvallende landmarks.

Voor het nieuwe Guggenheim-museum en een nieuw filiaal van het Louvre waren we nog net iets te vroeg, maar we konden wel de prachtige en grootse Al Zayed Moskee bezoeken, de corniche met enkele indrukwekkende skyscrapers en het prachtige Emirates Palace.

de prachtige moskee, alleen toegankelijk in gepaste outfit

echte en would-be sjeiks in het Emirates Palace

oud en nieuw, of beter: minder nieuw en nieuw

Sinds enkele jaren wordt jaarlijks een grote prijs van de Formule 1 op Abu Dhabi gereden. Ferrari heeft hier dan ook zijn stempel gedrukt met een groot indoor pretpark genaamd 'Ferrari World'. Het was er - net zoals in het hotel en in de rest van de stad - helemaal niet druk waardoor we nergens moesten aanschuiven. Naast klassiekers zoals films met 3D effecten, race-parcours en kabelbaantjes was er een superleuk Training Camp waar de kinderen hun grenzen konden verleggen op klimmuren en zelfs klimmen op een pamperpaal! Mathias en Sarah verbaasden ons hoe ze zonder aarzelen op de hoogste paal gingen rechtstaan! En Jonas verraste hoe goed en vlot hij tot helemaal bovenaan de klimmuur klom (kan ik echt niet hoger?) om dan niet meer naar beneden te durven... Aan aanmoediging geen gebrek!

We zaten op de snelste rollercoaster ter wereld en voelden hoe het is om van 0 naar 240km/u te gaan in 5 seconden. Echt mega!!

En -only for big children!- Tom en ik oefenden onze race-skills in de karting academy. Ook echt een supercoole ervaring! 

mathias op de pamperpaal

sarah aan het klimmen

iedereen kampioen :-)

Genoeg kicks, er was gelukkig ook tijd om te relaxen en van de luxe in het hotel, de heerlijke buffetten, het zalige zwembad, het prachtige weer en, last but not least: het goede gezelschap te genieten!!

We hoopten het vakantiegevoel en -weer mee te kunnen nemen naar Moscow, maar dat was buiten de weergoden gerekend: sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw toen we landden.

Maar de mooie herinneringen aan een prachtige familievakantie kan niemand ons nog afnemen!

2 meisjes op het strand...

... ze lezen nog geen modebladen maar maken zandkastelen

2 stoere binken aan de bar

een vis in het water

de laatste avond :-(

géén blij weerzien met de sneeuw!!