De kerstvakantie raasde als een rollercoaster voorbij. Het was een aaneenschakeling van etentjes en familiebijeenkomsten en toasts op het nieuwe jaar. Superleuk allemaal, alleen zorgden halverwege onze overbelaste magen voor wat hinder (ja, ik weet nu wel zeker dat de muren in de kinderkamers met afwasbare verf zijn geschilderd. Oef).
Aangezien de school hier vorige donderdag terug startte, planden we onze terugreis voorbeeldig op woensdag. Alles verliep min of meer volgens plan, behalve dan dat ik mijn alarm om donderdag iedereen op tijd op school en op het werk te krijgen op Belgische tijd had gezet. Gelukkig was er nog de interne wekker van Mathias die ons (helaas) nooit in de steek laat. Maar deze keer zorgde hij ervoor dat de vertraging voor hemzelf en voor Tom beperkt bleven. De meisjes daarentegen waren moeilijker op te jagen en arriveerden op deze eerste schooldag pas rond 11u op school. Tegen mijn verwachtingen in werden ze nog enthousiast onthaald door hun juffen. Blijkbaar hadden veel ouders besloten de brug te maken naar het weekend waardoor de klassen de eerste dagen slechts halfvol zaten.
En al direct hadden we een mijlpaal te vieren: op zondag 12 januari werd Mathias 10 jaar! Een tiener!!
Daar hoort een gepast cadeau bij, en Mathias was echt uit zijn fiets gegroeid, dus besloten wij een nieuwe te kopen. Aangezien het aanbod fietsen momenteel minimaal is in de meeste all round sportwinkels, zocht ik via google naar een "bike shop" in "moscow". De website die het hoogste scoorde in Google (en dat betekent toch iets, dacht ik) had een deftige website en bleek niet tè veraf, dus wij daarheen. Wanneer de gps aangaf op bestemming te zijn, zagen wij nergens een "Velostrana" of enige andere verwijzing naar een fietswinkel. Na wat zoeken en vragen zag ik toch het woord "velo" op een gevel staan, dus leek het mij het best daar toch eens een kijkje te gaan nemen, kwestie van niet helemaal voor niets met z'n vijven een uur in de auto gezeten te hebben. Tom maakte mij nog net op tijd attent op het feit dat ik niet de grijze deur mocht ingaan die een electriciteitskast was, maar wel de blauwe ernaast die er eigenlijk net zo uitzag. Wonder boven wonder, achter deze louche gevel bevond zich wel degelijk de fietsenwinkel die we zochten, en we hadden zowaar keuze! Mathias liet zijn oog direct vallen op een coole groene fiets, met alles erop en eraan. Na even passen als de fiets nog wel in de auto kon, keerden we allemaal tevreden terug naar huis!
En omdat het de voorbije weken zo uitzonderlijk warm was in Moscow lag er bijna geen sneeuw meer en kon Mathias nog een testritje doen thuis.
Dit was dus de fancy gevel van "Velostrana"
En zo waren we klaar voor de grote dag, helemaal ingevuld naar de wens van onze tiener:
Na een uitgebreid ontbijt gingen we met z'n allen zwemmen, vervolgens lunchen bij McDo en in de namiddag gezellig pannenkoeken, vlavla en taart eten samen met het andere Vlaamse gezin in Rosinka: Lien, Steven en hun 3 dochters. Als afsluiter werd er nog geskyped met oma & peter, meme & pepe en meter Sofie.
Behalve de fiets kreeg Mathias nog een heleboel andere cadeautjes die in zijn smaak vielen :-)
Mathias heeft deze klip vlotjes genomen. Zelf vind ik het minder vanzelfsprekend. Met geen kinderen meer in de kleuterklas, én een zoon van 10 kan ik mezelf toch niet meer rekenen bij de "jonge mama's"?? (en dan nog maar zwijgen over het feit dat ik dit jaar 40 word :-((! )
Aangezien de school hier vorige donderdag terug startte, planden we onze terugreis voorbeeldig op woensdag. Alles verliep min of meer volgens plan, behalve dan dat ik mijn alarm om donderdag iedereen op tijd op school en op het werk te krijgen op Belgische tijd had gezet. Gelukkig was er nog de interne wekker van Mathias die ons (helaas) nooit in de steek laat. Maar deze keer zorgde hij ervoor dat de vertraging voor hemzelf en voor Tom beperkt bleven. De meisjes daarentegen waren moeilijker op te jagen en arriveerden op deze eerste schooldag pas rond 11u op school. Tegen mijn verwachtingen in werden ze nog enthousiast onthaald door hun juffen. Blijkbaar hadden veel ouders besloten de brug te maken naar het weekend waardoor de klassen de eerste dagen slechts halfvol zaten.
En al direct hadden we een mijlpaal te vieren: op zondag 12 januari werd Mathias 10 jaar! Een tiener!!
Daar hoort een gepast cadeau bij, en Mathias was echt uit zijn fiets gegroeid, dus besloten wij een nieuwe te kopen. Aangezien het aanbod fietsen momenteel minimaal is in de meeste all round sportwinkels, zocht ik via google naar een "bike shop" in "moscow". De website die het hoogste scoorde in Google (en dat betekent toch iets, dacht ik) had een deftige website en bleek niet tè veraf, dus wij daarheen. Wanneer de gps aangaf op bestemming te zijn, zagen wij nergens een "Velostrana" of enige andere verwijzing naar een fietswinkel. Na wat zoeken en vragen zag ik toch het woord "velo" op een gevel staan, dus leek het mij het best daar toch eens een kijkje te gaan nemen, kwestie van niet helemaal voor niets met z'n vijven een uur in de auto gezeten te hebben. Tom maakte mij nog net op tijd attent op het feit dat ik niet de grijze deur mocht ingaan die een electriciteitskast was, maar wel de blauwe ernaast die er eigenlijk net zo uitzag. Wonder boven wonder, achter deze louche gevel bevond zich wel degelijk de fietsenwinkel die we zochten, en we hadden zowaar keuze! Mathias liet zijn oog direct vallen op een coole groene fiets, met alles erop en eraan. Na even passen als de fiets nog wel in de auto kon, keerden we allemaal tevreden terug naar huis!
En omdat het de voorbije weken zo uitzonderlijk warm was in Moscow lag er bijna geen sneeuw meer en kon Mathias nog een testritje doen thuis.
Dit was dus de fancy gevel van "Velostrana"
En zo waren we klaar voor de grote dag, helemaal ingevuld naar de wens van onze tiener:
Na een uitgebreid ontbijt gingen we met z'n allen zwemmen, vervolgens lunchen bij McDo en in de namiddag gezellig pannenkoeken, vlavla en taart eten samen met het andere Vlaamse gezin in Rosinka: Lien, Steven en hun 3 dochters. Als afsluiter werd er nog geskyped met oma & peter, meme & pepe en meter Sofie.
Behalve de fiets kreeg Mathias nog een heleboel andere cadeautjes die in zijn smaak vielen :-)
Mathias heeft deze klip vlotjes genomen. Zelf vind ik het minder vanzelfsprekend. Met geen kinderen meer in de kleuterklas, én een zoon van 10 kan ik mezelf toch niet meer rekenen bij de "jonge mama's"?? (en dan nog maar zwijgen over het feit dat ik dit jaar 40 word :-((! )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten