Fotoverslag

Wegens teveel achterstallige activiteiten te verslaan, laat ik jullie meegenieten van een fotoverslagje over de voorbije dagen.


Vorige week was Art Week op school. Mathias "Mondriaan" Decruyenaere en zijn klas maakten deze kunstwerkjes.








Sarah en Lotte hebben de balletlessen hervat. Zo warmen ze zich op voor de les :-)


Geen foto van mijn eerste kickboxing les (gelukkig!), maar wel het vermelden waard dat ik er 4! dagen stijf ben van geweest.



Ja alweer, de Russen zien graag kindjes, zelfs de meest nors uitziende Russen. Lotte wou graag op de foto met een sneeuwruimerke onderweg. Toen de neushaaruittrekkende en geeuwende werkman achter het stuur dit zag, veranderde hij prompt in een goedlachse en sympathieke man, legde zijn motor stil en nodigde Lotte uit achter het stuur, waar ze enthousiast op in ging.

Speciale avond in het Rosinka restaurant. De leerkrachten van BIS organiseerden een soort spelltjesavond met muziek. Lotte was in haar nopjes haar juf daar te zien, en claimde dan ook veelvuldig haar aandacht.




Op zaterdag was er basketbal. Net toen Mathias er bijna genoeg van begon te krijgen dat hij zo weinig aan de bal kwam en te weinig passen kreeg, scoorde hij 2x in een match! Hij was SUPERblij en heeft er nu weer volop zin in.



Samen met Dominique en David naar het Aziatisch restaurant in Crocus City Mall. Een Shoppingcenter om vooral te kijken en niet te kopen...

En verder nog steeds heel veel sneeuw, heel veel zon en lekker koud. En dus ook veel electriciteit in de haren én veel werk ook voor de sneeuwruimers hier!

Zoals je ziet nemen onze kinderen niet steeds de gemakkelijkste weg...
...maar wel de leukste!

Tchaikovsky house

het museum

het huis 

Voor de eerste maal trokken we eens niet het centrum in voor onze portie cultuur&toerisme, maar reden we richting Klin. Klin ligt zo'n 60km weg van Moskou en is het dorpje (hoewel nog steeds onderdeel van groot-Moskou) waar Tchaikovsky de laatste jaren van zijn leven doorbracht, en er de Notenkraker componeerde. Na wat zoeken naar wat nu de ingang was, en twijfel als het wel open was, vonden we eindelijk de weg naar binnen.




Het huis bevond zich in een prachtige tuin/ park. Ook het huis zelf was zeker de moeite waard. Het deed ons een beetje denken aan het Tolstoi huis dat we eerder reeds bezochten. Beiden waren echt grote, en zeker voor die tijd, mooi ingerichte huizen. De bewoners waren dan ook niet bepaald sukkelaars, wat ik clichématig nogal vaak lijk te verwachten van artiesten. Maar alvast niet deze twee dus.





We ervaarden maar weer eens dat russen echt zot zijn van kinderen. We werden royaal geassisteerd door babouschkas om onze kinderen uit hun jassen en in de obligate blauwe sloefkes te krijgen, ze mochten weer op allerlei oude stoelekes zitten waar normaal gezien niemand aan mag komen. Maar het strafste was toch wel toen Tom Sarah wou straffen door haar even in de inkomhal te laten afkoelen, en de bewakende babouschka van dienst prompt de deur naar de inkomhal achter Tom weer opentrok, Sarah terug naar binnen haalde en haar een knuffel gaf. Tja, zo is het wel moeilijk kinderen opvoeden in Rusland! Iedereen moest echt wel lachen met deze absurde situatie.

Tchaikovsky himself

Op de terugweg lieten we ons begeleiden door - hoe kan het ook anders - de mooie klanken van Notenkraker. We zijn vastbesloten deze uitstap nog eens over te doen als de sneeuw gesmolten is, en we de tuin in volle glorie kunnen bewonderen.

Sneeuwpret

Na een eerste drukgevulde weekend vorige week, planden we dit weekend zo weinig mogelijk.

Zaterdag was een prachtige dag. Het had zowat de hele week gesneeuwd, en zaterdag scheen de zon volop over het dikke witte sneeuwtapijt. Ideaal weer dus voor een sleetochtje naar het wat ooit het "strandje" en het "meer" was, en wat nu eigenlijk een grote sneeuwvlakte is geworden. De omgeving was echt idyllisch, ware het niet dat onze meisjes de hele weg gierden en brulden van het lachen omdat Tom hen regelmatig eens van de slee liet totteren. 

Mathias was intussen naar een feestje van een klasgenootje, waar de papa in de tuin een echte iglo !!, een mini sneeuwschans, en voor het plezier van de volwassenen: een ice-bar heeft gemaakt.

's Avonds kwam de babysit zodat wij nog eens het centrum konden intrekken om een hapje te eten. We verzeilden in Bookcafé, een lekker en hip eetcafé. Nadien snuisterden we nog eens rond in een boekenwinkel (want daar was het warm en buiten was het zooo koud) en wandelden nog eens tot op het Rode Plein waar er nog druk geschaatst werd. Ware het niet van mijn onaangepaste outfit dan hadden we met plezier ook een paar rondjes geschaatst.

Ik vraag mij soms af hoe ze dat in Moscow doen: zo'n drukke stad, zo groot en zoveel sneeuw, en toch veroorzaakt de sneeuw hier nooit een verkeerschaos zoals in België het geval is van zodra er enkele centimeters sneeuw gevallen zijn. Wellicht is het een combinatie van een heel leger "sneeuwruimers", een zeer kordate aanpak, en dit 24h op 24. Voorbeeld hiervan zijn de vele vrachtwagens die volgeladen met sneeuw de stad uitrijden om die ergens te dumpen of te laten smelten - I don't know. Hoedanook, opgeruimd staat netjes!

En wat verkeerschaos betreft: daar hebben ze hier zelfs geen sneeuw voor nodig. Het verkeer in Moskou is legendarisch owv zijn files. Maar dat heeft dan weer veel te maken met het feit dat het erg druk is, dus veel kans op ongelukken, en eens een ongeluk moeten de betrokken wagens ter plekke blijven staan tot de politie erbij is. En dat kan gemakkelijk enkele uren duren, met als gevolg: véél file...

X-box

12 Januari 2004 was de dag waarop mijn leven meer ingrijpend veranderde dan ooit: de geboorte van Mathias! Intussen zijn we 9 jaar verder, en dat moet gevierd worden! Mathias stond erop dit ook tijdens de kerstvakantie met de familie te doen.
Het leek ons een beetje teveel van het goeie om los van alle kerst-, nieuwjaars- en terugzienfeestjes ook nog een verjaardagsfeestje te organiseren, dus besloten we dit gecombineerd te vieren: met nieuwjaar bij meme en pepe, op onze laatste zondag in België bij oma en peter. Telkens met de nodige taart en kaarsjes. Wanneer mensen om cadeautips vroegen, kreeg ik een acute stressaanval, rekening houdende met het feit dat er reeds een hele hoop sintcadeaus (inclusief het Playmobil hotel!) en kerstcadeaus een plaatsje moesten krijgen in onze valiezen. Mathias kreeg uiteindelijk vooral leesboeken en "omslagskes". Oef! Iedereen gelukkig :-)

De echte verjaardag was vorige zaterdag en konden we natuurlijk niet ongemerkt laten voorbijgaan. Mathias koos de activiteiten voor het weekend: op zaterdag thuisblijven en pannekoeken eten, samen met onze Vlaamse vrienden hier, en op zondag naar een ijs-labyrinth in het Sokolniki park. Dat laatste hebben we helaas niet gevonden. Het betreffende park is enorm groot en zoals steeds verstond niemand ter plaatse genoeg engels om ons uit te leggen waar ergens dat labyrinth zich bevond. Gelukkig was er wel nog een toffe speeltuin en zagen we enkele mooie verlichte ijssculpturen.

En om af te kicken nam Mathias op maandag een "vlavla" (ingrediënten uiteraard meegesmokkeld vanuit België) mee naar de klas. Tom die gehoopt had op nog een overschotje 's avonds kwam bedrogen uit. Blijkbaar viel deze oer-vlaamse lekkernij ook in internationaal gezelschap in de smaak!

Het enige - niet onbelangrijke - wat nu nog ontbreekt om Mathias' verjaardag af te maken is de X-box die wij voor hem bestelden en in België lieten leveren. Helaas net te laat om door ons meegenomen te worden. Ben nu aan het uitzoeken hoe ik dat ding veilig en betaalbaar in Moscow krijg - niet evident. Alle tips welkom!

Intussen overtuigen wij Mathias dat "het verlangen naar de dingen is soms mooier is dan de dingen zelf..."

Verjaardag in Bornem

Verjaardag in Brugge

Verjaardag in Moscow

Back in town

We hebben met volle teugen genoten van onze vakantie in Belgie, van het fijne weerzien met vrienden en familie, van ons huisje waar we ons direct weer thuis voelden, van het lekkere eten, het bourgondische leven, het vlotte verkeer, het goedkope shoppen, de lente-temperaturen... Niet mis, al deze zaken die we moeten ontberen in het verre Rusland. Maar desalniettemin keerden we vol goede moed en met zo'n 150 kg bagage (we wilden toch een fractie van het Bourgondische leven meenemen in onze valiezen) terug naar Moscow.
En zo zitten we nu in onze zetel, Tom nippend van een blonde Leffe, ikzelf genietend van een stukje cote d'or, buiten -16 graden, en nog niet helemaal aangepast aan de Russische tijd want we geraken maar niet in ons bed.

Deze morgen was ik blij verrast toen ik voor het eerst in ruim 2 weken de zon te voorschijn zag komen!

Uitzicht vanuit Sarah haar kamer

En voor de kids was het een blij weerzien met de sneeuw. Ze kregen er maar niet genoeg van :-)

Morgen maak ik alvast werk van een van mijn voornemens voor 2013, nl: Russisch leren. Mijn beperkte kennis lijkt verderweg te zitten dan ooit tevoren, dus time for action!