zondag 16 december 2012

Een dikke duim!

Toen Mathias donderdag van school kwam had hij een briefje voor me bij. Het bleek en uitnodiging voor de "merit assembly" op vrijdagnamidag. Hierop worden enkele leerlingen die ergens heel goed in waren afgelopen trimester gehuldigd. Het had blijkbaar iets te maken met zijn EAL (English als Additional Laguage). Klonk veelbelovend!


Als ik vrijdag 5 min voor tijd op school kwam stond Mathias, samen met een aantal andere jongens, al op het podium met een medaille rond zijn nek. Deze had hij verdiend omwille van goede prestaties in de Chess Club. Ik dacht dat dit het was, maar even later werd hij alweer naar voor geroepen voor het echte werk: een award voor beste leerling in zijn EAL class! Daar was ik wel echt trots op! En het was nog niet gedaan: nog wat later kreeg hij ook nog een certificaat voor 100% aanwezigheid en op tijd zijn op school. Van een geslaagd eerste trimester gesproken!















Vrijdag was ook nog rapportdag. Er zijn immers heel wat kinderen die nu reeds  op vakantie vertrekken of al vertrokken zijn om kerst in hun thuisland te vieren. Het rapport hier is een bundel van wel zes pagina's waarbij de kinderen op heel wat items gescoord worden met telkens een persoonlijke evaluatie per vak en dan ook nog eens globaal. Een hele boterham dus. x3, want ook kleuters krijgen een dergelijk rapport.
En ja, na het lezen van alle rapporten bekroop mij een gevoel van opluchting, voldoening en trots. Opluchting omdat dit een bevestiging is dat we er toch goed aan gedaan hebben onze kinderen in te delen in klassen volgens het Britse systeem waar de leeftijd op 1 sept telt en niet het geboortejaar zoals in België. Ook al betekende dit dat ze alledrie een leerjaar moesten overslaan.
Voldoening ook, want het was niet altijd gemakkelijk voor de kinderen - zeker in het begin. En er werd ook na school nog heel veel gewerkt!
En natuurlijk ook trots. Hoe kan dit anders als je leest hoe delightful en exemplary je zoon, hoe charming en hard working je ene dochter en hoe cheerful en active je andere dochter is.

Ze zeggen dat eigen lof stinkt, maar dat telt toch niet voor je kinderen hè?

Hoedanook, de kids gaan eerst nog genieten van 4 dagen "fun" op school, met een optreden woensdag en een class party op donderdag, en daarna van de kerstvakantie in het zwoele België!!

donderdag 13 december 2012

Russian Customer Service

Intussen is sneeuw al niet meer weg te denken uit ons dagelijkse leven. Het vervoermiddel waarmee we dagelijks naar school gaan is dan ook steevast De Slee. En ik ben gebombardeerd tot trekhond. Mijn conditie gaat er met rasse schreden op vooruit ;-)


Het bloggen is wat achtergebleven. Niet dat er niets te vertellen viel, maar ja, het leven van een expat vrouw kan soms ook behoorlijk druk zijn!
Sinds een goeie maand hebben Tom en ik besloten om ons op te splitsen voor onze russische lessen, omdat ik veel meer tijd heb en die ook nuttig wil gebruiken. Zo volg ik sinds enkele weken 4u russisch per week. Je zou denken dat ik intussen al een aardig mondje kan praten, maar dat valt tegen. Lilia, mijn lerares geeft mijn zelfvertrouwen regelmatig een boost door te zeggen dat ik echt wel talent en taalgevoel heb. Maar als ik dan in de winkel aangesproken wordt kan ik met moeite in het russisch zeggen dat ik geen russisch ken...

Gelukkig is er nog google translate! Zo kocht ik onlangs een beschimmeld pak enchillada's, en wou graag eens uittesten hoe het zit met dienst naverkoop in Rusland. En ja, het werkte perfect. Nadat eerst een half leger verkoopsters zich over mijn briefje had gebogen, en met het nodige afgrijnzen het pak enchillada's had bekeken, kwam er een vriendelijke(!) verkoopster met een nieuw pakje aangewandeld. Een punt voor Russische Customer Service (RCS) :-)

Ook bij Obi waar we onze kerstboom kochten konden we niet klagen. Nadat Tom een hele tijd had aangeschoven in een rij en bleek in de foute rij te staan, werd hij zowaar voorgenomen om de afgebroken voet (jaja, 't is een plastieken kerstboom) om te ruilen voor een nieuw exemplaar. Twee punten al voor RCS :-))

Tot we op een mooie vrijdagavond besloten om Tanuki Take Away te bestellen. Dominique en David zouden met de kids bij ons komen meegenieten van dit japanse eetfestijn. Bestellen kon via een gebruiksvriendelijk website. Mijn kennis van het russisch (+ een beetje google translate) waren voldoende om de bestelling te plaatsen. Na 20 min werd ik in behoorlijk engels opgebeld om de bestelling en levering - wel pas na 1,5 uur zeiden ze, maar ok, met een lange aperitief kunnen we wel leven - te bevestigen. Na 2 uur begonnen we toch wel wat honger te krijgen. Als we probeerden contact op te nemen om te vragen waar onze bestelling bleef, was er ineens niemand die nog engels kon aan de andere kant van de lijn. Ik besloot in verdere afwachting toch al een diepvriespizza op te warmen voor de kids. En enige tijd later ook nog enkele exemplaren voor ons...
Onze bezoekers vertrokken huiswaarts. En toen, ruim 3 uur na bestelling, stond de Tanuki boy voor onze deur! Ik wou alleen nog de bestelling aannemen mits een commerciële korting. De Tanuki boy zei droogjes dat ze dat niet kenden in Russia, waarna hij zich omdraaide en met onze bestelling weer vertrok. Ik werd later op de avond nog opgebeld met de vraag waarom ik mijn bestelling geweigerd had, waarop ik bijna ontplofte! Het meisje aan de telefoon bevestigde dat een commerciële korting in Russia niet bestaat. Ze stelde wel nog "een gratis dessertje bij volgende bestelling" voor. Waarop ik even droogjes heb gerepliceerd dat er wat mij betreft geen volgende bestelling meer zou zijn.
- 10 punten voor RCS :-(((  My worst customer service experience ever!

woensdag 5 december 2012

Let it snow!

Precies een week geleden is het hier beginnen sneeuwen. Echt sneeuwen. Naar het schijnt was de hoeveelheid sneeuw die vorige donderdag viel zelfs naar moscowse normen enorm. De kinderen krijgen er maar niet genoeg van (maar dat zal ongetwijfeld nog wel komen...). Hierbij enkele sfeerbeelden. De Moscowse sneeuw haalde zelfs de krant in België: zie de hele mooie fotoreportage uit De Standaard: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121129_100&pid=2120277




Uitgerekend donderdag had ik voorzien om samen met 2 andere dames uit Rosinka met de auto naar Khimki te rijden voor onze sintinkopen. Ik vreesde al voor monsterfiles, maar wonder boven wonder bleven die - op onze route althans - uit. Het leek zelfs alsof veel mensen de baan niet waren opgegaan omwille van de sneeuw. Zoveel te beter voor ons. De shopping zelf was een echte veldslag. Dit is het resultaat, wanneer 3 moeders samen op stap gaan om sintcadeautjes te kopen voor hun kroost...



Het saldo op ons rekening was een stuk kleiner (ja, ook speelgoed kost hier makkelijk een kwart meer dan in België), maar de voldoening bij het zien van onze tevreden kindjes des te groter! Aangezien wijzelf za-avond naar een Hawaï verjaardagsparty gingen, hadden de kindjes samen met de babysit hun laarsjes klaargezet. Uitslapen zat er voor ons niet in, toen de kids na het wakker worden picknicken gespot hadden op de trap. De vreugde en opluchting waren groot als ze merkten dat de Sint toch ook de weg naar Moscow had gevonden.




's Namiddags had ik ons ingeschreven voor een Sintfeestje van de Nederlandse Club in Moscow, waarop een (ttz "de") echte Sint aanwezig zou zijn. We hadden ook op voorhand wat informatie over de kinderen moeten doormailen die dan in het grote boek van Sinterklaas werd opgenomen. De Sint kwam zodanig overtuigend over dat Mathias er zowaar bijna terug ging in geloven!
Als kers op de taart konden we 's avonds via skype ook nog zien dat de Sint in Bornem bij meme en pepe hen ook niet vergeten was!
Ook al kennen ze Sinterklaas niet in Rusland, voor onze kinderen was het een hoogdag zoals het ook in België zou geweest zijn.


























En intussen blijft het hier vriezen en sneeuwen. Vandaag is het superzonnig, maar temp niet hoger dan -4°C. Ik ben in skivakantie-mood :-)