Een ervaring die niet op mijn blog mag ontbreken was mijn eerste (echte) contact met de Russische politie. Het kwam zo:
Nadat we met z'n allen, inclusief Oma en Peter die hier op bezoek waren, de prachtige wapenkamer van het Kremlin hadden bezocht, was het hoog tijd voor een late lunch. We verzeilden in Sbarro, een Italiaanse self-service niet te veraf. Toen we daar wilden vertrekken merkte ik dat mijn portefeuille uit mijn handtas verdwenen was!! Mijn hart stond stil! Mijn bankkaarten, mijn rijbewijs, pasjes allerhande, gelukkig weinig geld, en bovenal mijn nieuwe Mywalit! Pas 2 dagen eerder had ik van Tom een prachtige nieuwe portefeuille gekregen, en die was nu weg! De gerante was nog zo vriendelijk om de bewakingscamera's te willen nakijken, maar helaas kon ze er niets op zien. Er zat dus niks anders op dan huiswaarts te keren, in mineurstemming
Enkele telefoontjes later waren alle bankkaarten geblokkeerd, en was ik te weten gekomen dat de Belgische ambassade mij NIET kon helpen met mijn rijbewijs. Daarvoor moest ik in mijn gemeente in België terecht. En daar hadden ze een attest van diefstal van de politie nodig. Het was niet direct duidelijk welke politie mij dat papiertje ging bezorgen. Nog enkele telefoontjes later bleek dat toch de Moscowse politie te moeten zijn. Gelukkig, want anders mocht ik effe over en weer vliegen om persoonlijk aangifte te komen doen!
Op naar de lokale politie dus, met een papiertje in de hand met daarop 2 russische zinnen om uit te leggen wat ik kwam doen. Leve Google translate!
Uiteraard sprak niemand in het politiebureau iets anders dan Russisch. Na enige tijd wachten kwam een agent mijn verhaal noteren. Dat ging als volgt: ik tikte in Google translate in wat er gebeurd was en hij schreef dat over op een papiertje waarmee hij vervolgens verdween. Daarna kreeg ik een vragenlijst om in te vullen. Het document was opgesteld in Russisch en Duits. Ah ja, ze hadden mij in gebrekkig Engels gevraagd welke taal ik sprak en ik had "Dutch" gezegd. Eens dat ingevuld mocht ik mee met een andere agent naar zijn bureau voor enkele vragen. Intussen hadden ze een man die aangifte kwam doen van vandalisme aan zijn wagen en toevallig Engels kon op sleeptouw genomen om te tolken. Het kantoortje waar ik naartoe moest zag er heel erg Sovjet uit. Klein, superouderwets, foto van Poetin aan de muur. En als toemaatje stonden ineens een groepje mannen in uniform, geweer in de hand voor de deur en moesten we het kantoor even verlaten. Na een korte inspectie mochten we de draad weer opnemen. En het was nogal een lange draad. Ik heb maar liefst 3 keer mijn aangifte moeten herschrijven, want een lager "crime" gehalte zou de snelle(re) afhandeling van mijn dossier ten goede komen. Om tenslotte toch het ware verhaal te moeten noteren (4e keer!) want de eerste agent had in al zijn ijver mijn dossier reeds zo geregistreerd. 2,5 uur later stond ik terug buiten, met voldoende stempels en handtekeningen om de Belgische administratie te overtroeven.
En ja hoor, met wat geluk beschik ik over enkele dagen over een duplicaat van mijn rijbewijs :-)
Met heeeel veel dank aan Sarah voor het opknappen van alle vervelende administratieve klusjes in België, en Anne-Catherine voor de logistieke ondersteuning!
En wat Mywalit betreft: hier was Tom zo lief om voor een "duplicaat" te zorgen ♥
Eind goed al goed.
Nadat we met z'n allen, inclusief Oma en Peter die hier op bezoek waren, de prachtige wapenkamer van het Kremlin hadden bezocht, was het hoog tijd voor een late lunch. We verzeilden in Sbarro, een Italiaanse self-service niet te veraf. Toen we daar wilden vertrekken merkte ik dat mijn portefeuille uit mijn handtas verdwenen was!! Mijn hart stond stil! Mijn bankkaarten, mijn rijbewijs, pasjes allerhande, gelukkig weinig geld, en bovenal mijn nieuwe Mywalit! Pas 2 dagen eerder had ik van Tom een prachtige nieuwe portefeuille gekregen, en die was nu weg! De gerante was nog zo vriendelijk om de bewakingscamera's te willen nakijken, maar helaas kon ze er niets op zien. Er zat dus niks anders op dan huiswaarts te keren, in mineurstemming
Enkele telefoontjes later waren alle bankkaarten geblokkeerd, en was ik te weten gekomen dat de Belgische ambassade mij NIET kon helpen met mijn rijbewijs. Daarvoor moest ik in mijn gemeente in België terecht. En daar hadden ze een attest van diefstal van de politie nodig. Het was niet direct duidelijk welke politie mij dat papiertje ging bezorgen. Nog enkele telefoontjes later bleek dat toch de Moscowse politie te moeten zijn. Gelukkig, want anders mocht ik effe over en weer vliegen om persoonlijk aangifte te komen doen!
Op naar de lokale politie dus, met een papiertje in de hand met daarop 2 russische zinnen om uit te leggen wat ik kwam doen. Leve Google translate!
Uiteraard sprak niemand in het politiebureau iets anders dan Russisch. Na enige tijd wachten kwam een agent mijn verhaal noteren. Dat ging als volgt: ik tikte in Google translate in wat er gebeurd was en hij schreef dat over op een papiertje waarmee hij vervolgens verdween. Daarna kreeg ik een vragenlijst om in te vullen. Het document was opgesteld in Russisch en Duits. Ah ja, ze hadden mij in gebrekkig Engels gevraagd welke taal ik sprak en ik had "Dutch" gezegd. Eens dat ingevuld mocht ik mee met een andere agent naar zijn bureau voor enkele vragen. Intussen hadden ze een man die aangifte kwam doen van vandalisme aan zijn wagen en toevallig Engels kon op sleeptouw genomen om te tolken. Het kantoortje waar ik naartoe moest zag er heel erg Sovjet uit. Klein, superouderwets, foto van Poetin aan de muur. En als toemaatje stonden ineens een groepje mannen in uniform, geweer in de hand voor de deur en moesten we het kantoor even verlaten. Na een korte inspectie mochten we de draad weer opnemen. En het was nogal een lange draad. Ik heb maar liefst 3 keer mijn aangifte moeten herschrijven, want een lager "crime" gehalte zou de snelle(re) afhandeling van mijn dossier ten goede komen. Om tenslotte toch het ware verhaal te moeten noteren (4e keer!) want de eerste agent had in al zijn ijver mijn dossier reeds zo geregistreerd. 2,5 uur later stond ik terug buiten, met voldoende stempels en handtekeningen om de Belgische administratie te overtroeven.
En ja hoor, met wat geluk beschik ik over enkele dagen over een duplicaat van mijn rijbewijs :-)
Met heeeel veel dank aan Sarah voor het opknappen van alle vervelende administratieve klusjes in België, en Anne-Catherine voor de logistieke ondersteuning!
En wat Mywalit betreft: hier was Tom zo lief om voor een "duplicaat" te zorgen ♥ Eind goed al goed.
