20th Anniversary of BIS Moscow

Gisteravond waren we getuige van een schitterend optreden van leerlingen uit alle vestigingen van British International School in Moscow. BIS bestaat 20 jaar in Moscow en dat moest gevierd worden, in stijl!
Reeds weken geleden kwamen Mathias en Sarah thuis met een brief waarin stond dat ze geselecteerd waren om mee te doen aan het optreden en de vraag als ze er op 20/12 bij zouden zijn (het is hier nl niet abnormaal om al een week voor de kerstvakantie op vakantie te vertrekken). Deze moest als een soort contract ondertekend terug naar school. Er werden heel wat lunchpauzes, breaks en zelfs lesuren opgeofferd om te oefenen - vooral dan door de dansers. En wij mochten ons als ouders van deelnemende kinderen gelukkig prijzen dat we kaarten kregen voor dit spektakel. De verwachtingen waren dus hooggespannen!
En we werden niet ontgoocheld, integendeel!
Na een veel te lange autorit (gans moscow stond voor de verandering weer eens in de knoop - code rood 9) arriveerden we in de International House of Music, een hele mooie grote concertzaal.
Het thema van de avond was (uiteraard) Cultural Diversity. Deze werd al direct geïllustreerd tijdens de vlaggenparade waar vlaggen van alle landen vertegenwoordigd in BISM de revue passeerden. Dit waren er zeker meer dan 50! Daarna kwam elk van de 9 BIS scholen aan bod om een continent te vertegenwoordigen. Het Britse archipel en Rusland werden apart in beeld gebracht. "Onze" school mocht de spits afbijten met een presentatie van de Britse eilanden. Sarah was de kleinste van de  Scottish Dancers en Mathias speelde op de blokfluit het Ierse liedje "Cockles and Mussels" (voor mij een leuke herinnering aan de tijd dat ik zelf dit liedje zong met jeugdkoor Discantus). Ik was echt supertrots op mijn kinderen, en eigenlijk ook op alle andere die het zo goed deden!!
Het was dan ook geen opoffering om naar de 2 uur durende voorstelling te blijven kijken. Ik heb er van begin tot eind van genoten!
Na een chaotisch moment waarin alle ouders hun kinderen en hun spullen moeten terugvinden, gingen wij nog een hapje eten in een resto in de buurt. De kinderen huppelden ondanks het late uur over straat van nazinderende adrenaline. En tegen dat we naar huis reden was het fileleed al gezakt tot  oranje :-)

Scottish dancers met Sarah

Irish dancers BIS Rosinka

Recorders met Mathias

Afrika

Europese Kozakken

Indische danseressen

Russische dansgroep

En Lotte die niet mee was had intussen de tijd van haar leven: ze had haar eerste "sleepover", bij Olivia en Cézanne! Voor alle 3 onze kinderen was het een memorabele avond!

En wij beginnen al te denken aan valiezen maken, want overmorgen vliegen wij België-waarts! Maar eerst nog muffins bakken en muzikale pak maken voor de class parties morgen, en vanavond een allerlaatste keer eten in het Rosinka restaurant met Dominique, David, Olivia en Cezanne, want zij vertrekken definitief terug naar België. Snif. We zullen ze missen!

Bezoek uit Spanje!

Neen, deze keer geen bezoek voor ons persoonlijk. Het was de Sint die afgelopen weekend Moscow aandeed.

Sinterklaas kennen ze in Rusland niet. Wel is er Ded Moroz, wat betekent "vadertje vorst". Hij is het best te vergelijken met de Kerstman en brengt op 31 december geschenken naar alle kinderen. Ook op de school komt hij binnenkort langs.

"Onze echte" sint kwam er dankzij de organisatie en op uitnodiging van de Nederlandse ambassade. We vonden het feestje vorig jaar erg geslaagd, dus wilden we dit onze kinderen dit jaar ook niet onthouden.

We maakten er een hele dag van en begonnen met een gezellige brunch bij Correo's samen met 3 andere vlaamse gezinnen.
Op het sinterklaasfeest zelf maakte de Sint tijd voor een praatje met elk kind. Hij wist over iedereen iets persoonlijks te vertellen! Allemaal uit zijn dik boek natuurlijk. Daarnaast doorliepen de kinderen nog enkele sint gerelateerde activiteiten zoals een pietenparcours afleggen, liedjes zingen en knutselen. Last but not least was er voor elk kind een cadeautje en wat lekkers! Iedereen kon tevreden terug naar huis :-)

Thuisgekomen zagen we op de skype dat de sint ook in Bornem bij meme en pepe langgeweest was. Nog een reden voor onze kinderen om naar Belgie te verlangen!

En het is nog niet gedaan: volgend weekend komt Sinterklaas (hopelijk) nog langs in ons huis én in Brugge bij oma en peter. Spannend...



Intussen is het hier serieus beginnen sneeuwen. Vorige winter was naar 't schijnt een absoluut sneeuwrecordjaar, maar volgens mij moeten we dit jaar tot nu toe niet onderdoen. Voorlopig kunnen we er nog van genieten, zeker ook de kinderen die niet liever doen dan zo hard mogelijk van hellingen afsleeën!

Procrastinatie

Ofte "uitstelgedrag". Daarmee ben ik genetisch belast, en die zorgt er voor dat er soms grote hyaten zijn tussen mijn blogposts - ondanks dat er wel heel wat te vertellen valt.

Zo ben ik natuurlijk nog lang niet onze laatste bezoekers vergeten! Anne-Catherine, Filip, Julie en Pieter waren de dapperen die het aandurfden ons tijdens de frisse novembermaand een bezoekje te brengen!  

Het avontuur begon voor Julie en Pieter al bij de visa-aanvraag. Deze werd namelijk geweigerd!
Dit vraagt om een klein woordje uitleg:
Om Rusland te "mogen" bezoeken heb je vooreerst een uitnodiging nodig, uitgeschreven door het hotel waar je zal verblijven, en daarmee + nog een hele resem papieren kan je in België bij het Russische Consulaat een visum aanvragen. Voor situaties als de onze, waarbij onze bezoekers niet op hotel verblijven, bestaan er bureaus die tegen betaling visa-invitations uitschrijven, met daarop de naam van een willekeurig hotel waar natuurlijk géén kamer is geboekt. In 99% van de gevallen levert dit voor een toeristenvisum geen probleem op. Echter onze recentste bezoekers vielen toch wel in die 1% die steekproefsgewijs gecontroleerd werd. Toen we niet op hun vraag om een bevestiging van het hotel te krijgen konden ingaan (aja, want er was helemaal geen hotel) hebben we de hele procedure moeten opnieuw doen, mét reservatie van hotel (ttz stapelbed in pension) en al. Een beetje stress, tijd en euro's later waren ook Julie en Pieter trotse bezitters van een visum voor Rusland! :-)

Gelukkig zijn verdere stressy avonturen uitgebleven, hoewel een citytrip Moscow toch altijd net iets spannender is dan een doorsnee Europese stad. Het weer, de taal, het verkeer, de afmetingen, de rariteiten... zorgen telkens weer voor dat tikkeltje "anders"-gevoel.

Aangzien onze bezoekers maar 3 dagen bij ons waren, hebben we het tempo wat opgedreven om hen een zo goed en volledig mogelijke indruk van onze thuishaven te geven.

We bezochten - uitereraard - het Kremlin, het Rode Plein en Gum, we reden in de drukst gebruikte metro ter wereld (meer dan 10 miljoen gebruikers per dag!), we aten bij een Oezbeeks restaurant met buikdanseressen en in Sixty waar we zelf opnieuw onder de indruk waren van de view binnen en buiten!, we hingen de toerist uit in Old Arbat, bewonderden enkele van de 7 sisters en snoven wat cultuur op in de nieuwe Tretjakov Gallery.

russische rariteiten

@ the museum

Ook toen ons bezoek (veel te snel) weer weg was, en ook nu nog, genieten we op z'n bourgondisch na, van de Affligemse kaas, de alcoholische dranken, de fristi (Mathias dan), de confituur van meme, de pralinen...!

Bezoek uit België is zooo lekker!!

@ Sixty waar AC, nadat de ober zei dat de appeltaart wel 20 min op zich zou laten wachten, in plaats een ijsje bestelde, en de ober eerst met het ijsje afkwam en dan na 20 min ook nog met de appeltaart. Alsof AC het ijsje had besteld in afwachting van haar "echte" dessert... Hilarisch!

Mywalit

Een ervaring die niet op mijn blog mag ontbreken was mijn eerste (echte) contact met de Russische politie. Het kwam zo:
Nadat we met z'n allen, inclusief Oma en Peter die hier op bezoek waren, de prachtige wapenkamer van het Kremlin hadden bezocht, was het hoog tijd voor een late lunch. We verzeilden in Sbarro, een Italiaanse self-service niet te veraf. Toen we daar wilden vertrekken merkte ik dat mijn portefeuille uit mijn handtas verdwenen was!! Mijn hart stond stil! Mijn bankkaarten, mijn rijbewijs, pasjes allerhande, gelukkig weinig geld, en bovenal mijn nieuwe Mywalit! Pas 2 dagen eerder had ik van Tom een prachtige nieuwe portefeuille gekregen, en die was nu weg! De gerante was nog zo vriendelijk om de bewakingscamera's te willen nakijken, maar helaas kon ze er niets op zien. Er zat dus niks anders op dan huiswaarts te keren, in mineurstemming
Enkele telefoontjes later waren alle bankkaarten geblokkeerd, en was ik te weten gekomen dat de Belgische ambassade mij NIET kon helpen met mijn rijbewijs. Daarvoor moest ik in mijn gemeente in België terecht. En daar hadden ze een attest van diefstal van de politie nodig. Het was niet direct duidelijk welke politie mij dat papiertje ging bezorgen. Nog enkele telefoontjes later bleek dat toch de Moscowse politie te moeten zijn. Gelukkig, want anders mocht ik effe over en weer vliegen om persoonlijk aangifte te komen doen!
Op naar de lokale politie dus, met een papiertje in de hand met daarop 2 russische zinnen om uit te leggen wat ik kwam doen. Leve Google translate!
Uiteraard sprak niemand in het politiebureau iets anders dan Russisch. Na enige tijd wachten kwam een agent mijn verhaal noteren. Dat ging als volgt: ik tikte in Google translate in wat er gebeurd was en hij schreef dat over op een papiertje waarmee hij vervolgens verdween. Daarna kreeg ik een vragenlijst om in te vullen. Het document was opgesteld in Russisch en Duits. Ah ja, ze hadden mij in gebrekkig Engels gevraagd welke taal ik sprak en ik had "Dutch" gezegd. Eens dat ingevuld mocht ik mee met een andere agent naar zijn bureau voor enkele vragen. Intussen hadden ze een man die aangifte kwam doen van vandalisme aan zijn wagen en toevallig Engels kon op sleeptouw genomen om te tolken. Het kantoortje waar ik naartoe moest zag er heel erg Sovjet uit. Klein, superouderwets, foto van Poetin aan de muur. En als toemaatje stonden ineens een groepje mannen in uniform, geweer in de hand voor de deur en moesten we het kantoor even verlaten. Na een korte inspectie mochten we de draad weer opnemen. En het was nogal een lange draad. Ik heb maar liefst 3 keer mijn aangifte moeten herschrijven, want een lager "crime" gehalte zou de snelle(re) afhandeling van mijn dossier ten goede komen. Om tenslotte toch het ware verhaal te moeten noteren (4e keer!) want de eerste agent had in al zijn ijver mijn dossier reeds zo geregistreerd.  2,5 uur later stond ik terug buiten, met voldoende stempels en handtekeningen om de Belgische administratie te overtroeven.
En ja hoor, met wat geluk beschik ik over enkele dagen over een duplicaat van mijn rijbewijs :-)
Met heeeel veel dank aan Sarah voor het opknappen van alle vervelende administratieve klusjes in België, en Anne-Catherine voor de logistieke ondersteuning!
En wat Mywalit betreft: hier was Tom zo lief om voor een "duplicaat" te zorgen ♥ 
Eind goed al goed.

Birthday party

Zaterdag vierden we Sarah haar verjaardagsfeestje voor de klasgenootjes. Ik hoor sommigen al denken: was Sarah niet in de zomer jarig? Dat klopt. Meer bepaald op 31/7. We vierden deze zomer voor het eerst in Sarah haar 7 jarig leven haar verjaardag in België. Het feestje voor de klasgenootjes was wat uitgesteld, maar het moest er nu toch eens van komen.
Er werd vooraf gebakken en versierd en op de dag zelf: veel geknutseld, gezongen en gedanst door de genodigden. Sarah genoot met volle teugen van haar rol als opperfeestvarken, van het knutselen en van de cadeautjes! "Dit was mijn leukste verjaardagsfeestje ever", dixit Sarah na afloop. Wat ineens de lat voor volgend jaar weer wat hoger legt ;-)

russische verjaardagswensen

gangnam style

en toen werd het stil...

vlaamse lekkernij

koekjes versieren

cadeautje voor de genodigden

the day after

Een cultureel weekje met Oma en Peter!

Herfstvakantie is altijd leuk, maar werd deze keer nog specialer door het bezoek van Oma en Peter!

Ze kwamen toe op mijn verjaardag, met een hele lading benodigdheden en cadeautjes, van luizenspray tot champagne, en niet te vergeten: raclettekaas voor onze eerste zelf georganiseerde raclette-avond in Moscow.

Lotte demonstreert hoe je blini's met smetana en kaviaar eet

Het echte dubbele verjaardagsfeest vierden we op zaterdagavond. Ik koos restaurant White Rabbit uit. Deze keer wou ik wél een view! Het is echter niet eenvoudig als buitenlander de beste plaatsen te veroveren op restaurant, dus haalden we alles uit de kast - met dank aan Tom! - en yes, the view was schitterend!! Vanop de 16e verdieping zaten we als het ware tussen enkele "seven sister" gebouwen en aan een andere kant zagen we de skyscrapers van Moscow City liggen. En dat alles vanuit een trendy interieur met heerlijk eten en goed gezelschap :-)

Omdat het al de tweede keer was dat mijn ouders op bezoek kwamen, konden we de klassiekers voor een keer links laten liggen en ons richten op enkele niet eerder geziene pareltjes.

Mathias bij "de" jurk van Catharine de Grote

Eentje daarvan was de Wapenkamer van het Kremlin. Een "sterattractie" volgens de Capitool Reisgids. In dit oudste museum van Rusland zagen we een duizelingwekkende hoeveelheid goud, zilver en juwelen die de tsaren doorheen de eeuwen verzameld hadden. Ik zal mij zeker de collectie Fabergé-eieren, de "prinsessenjurken" (en hier geen disney toestanden, maar het échte werk) en de koetsen en sleden herinneren. Zelfs de kinderen konden zich door deze laatste laten boeien!

Deze prachtige uitstap eindigde voor mij helaas in mineur, toen tijdens onze lunch in Sbarro mijn portefeuille werd gestolen. Hierover echter meer in een aparte blog :-(

Ik had gelezen dat er tijdens het Nederland-Rusland jaar nu een tijdelijke tentoonstelling werd georganiseerd rond Mondriaan. Omdat ik dat zelf wel mooi vind, en omdat Mathias daar vorig jaar rond gewerkt had op school, wou ik graag deze een bezoekje brengen. Toen we echter op woensdag uit de metro stapten, stelde ik vast dat ik ons gezelschap naar de "oude" Tretjakov Gallery had geloodst, terwijl ik eigenlijk de "nieuwe" in gedachten had. Maar niet getreurd: de "oude" T.G. herbergt de grootste collectie Russische kunst ter wereld, dus brachten we die maar een bezoekje. Wel leuk om sommige dingen die we al in het echt zagen (zoals de jurk die Catharina de Grote droeg op haar kroning tot tsarina, of Sofia, de halfzus van Peter de Grote die door hem in het Novodevichy klooster werd opgesloten) nu op schilderij te zien.

En omdat we toch graag Mondriaan hadden gezien, trokken we de volgende dag naar de "nieuwe" Tretjakov Gallery. Behalve Mondriaan zagen we ook nog een grote collectie werken van Natalia Goncharova. Voor ons onbekend, maar wel de moeite en blijkbaar erg populair bij de Russen.

@ Rosinka restaurant

Aangezien het schoolvakantie was, dit jaar geen stress om busjes te halen of taxi's te vinden. Ook kon er al eens uitgeslapen worden en konden we met z'n allen 's avonds ook eens uit gaan eten.

Zoals dat altijd gaat met bezoek, ging een week weer veel te snel voorbij. Om de kindjes wat op te monteren bij het vertrek van oma en peter, rekende ik uit dat ons nog maar 8 weken scheiden van de kerstvakantie die we in België zullen doorbrengen. Time really flies when you're having fun!!

samen in Affimal bij de reuze-matryoshka's

aan het Novodevichyklooster, met zicht op Moscow City

voor de 2e grootste bib ter wereld, met standbeeld van Dostojevski

veel hulp in de keuken!

Gooooooal!

Mathias' 2e seizoen bij de Moscow Youth Soccer League zit er alweer op. Het was zeker kouder en natter dan vorig jaar, maar dat kon US Dental niet tegenhouden! Het hele seizoen stonden ze op kop, zo waren ze zeker van de play-offs die afgelopen zaterdag plaatsvonden. De kwart- en halve finales wonnen ze vlot. Tijdens de finale tegen Coca-Cola Red misten ze net dat tikkeltje geluk, waardoor ze verloren met 1-0. Ze werden - net als vorig jaar - eervol tweedes van het tornooi. Ook al overheerste op het moment zelf de ontgoocheling over de gemiste eerste plaats, nu kijkt Mathias tevreden terug op het voorbije seizoen. En op de zilveren medaille die boven zijn bed hangt :)

Ook Lotte heeft de nederlaag intussen verteerd. Na de finale was ze danig ontgoocheld - ontroostbaar dat haar gesupporter niet had mogen baten, dat ze verklaarde Coca-Cola vanaf dan te "haten"! Als ik haar vroeg of dat ook betekende dat ze nooit meer cola zou drinken, nuanceerde ze haar statement tot "Ik haat Coca-Cola RED". Kwestie van toch nog wat opties open te laten...

Nu we toch in de voetbalmood waren, hebben we ineens maar ook onze Rode Duivels een hart onder de riem gestoken.

belgische supporters in Moscow

Een kleine compilatie van Mathias in actie tijdens het afgelopen MYSL seizoen:

tijdens de halve finale begon de zon zowaar te schijnen!

teamdinner om het seizoen af te sluiten

met dank aan de enthousiaste supporters!

Blue sky :-)

Na een maand van onophoudelijke regen, en als toemaatje al enkele veel te vroege sneeuwvlokjes, waren we vandaag blij verrast door een blauwe lucht en temperatuur boven 10°C! We bergden onmiddellijk ons plan om het Tetrjakovmuseum te bezoeken op en besloten in plaats het Archangelskoye park op te zoeken. Er valt niet zoveel interessants over te lezen, maar mijn lerares Russisch is er altijd heel enthousiast over en het is niet ver van ons huis. Dominique en David en de kids gingen graag mee, wat altijd helpt om onze plannen aan onze kids verkocht te krijgen :)

De herfstwandeling deed de laatste restjes van de kater waarmee ik was opgestaan vervliegen. We waren gisteren nl gaan eten in Bar Maxim, samen met Dominique en David en ook nieuwe Vlamingen in Rosinka Lien en Steven. Het trendy restaurant onderging omstreeks een uur of 10 een metamorfose into dance club met life optredens van de lokale Clouseau en Kreuners. Het was weer indrukwekkend om te zien hoe opgemaakt en uitgedost de Russinnen op stap gaan. Niet te doen! Ik wou dat ik meer/betere foto's had getrokken, maar hierbij toch al enkele sfeerbeelden.

 

Verder was september in tegenstelling tot wat je zou afleiden uit mijn schrijfactiviteit erg druk. We bezochten nog het Gorki huis, er waren Franse en Nederlandse lunches met een aantal nieuwe gezichten, coffee mornings per klas met de mama's (of papa's) van die klas, genoeg huiswerk, er was een bijeenkomst van de Vlamingen in Moskou, een raclette avondje bij Zwitserse vrienden, een verjaardagsfeestje waar de champagne overvloedig vloeide, een tete à tete in een ander trendy restaurant Buddha bar...


En er waren de schoolfoto's, met een op en top russische fotograaf die onze kinderen leerde poseren gelijk de echte russinnen. De foto waarbij de meisjes Mathias moesten kussen heeft helaas de censuur niet gehaald. Wellicht keek Mathias iets te zuur.